Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ

Ανοίχτηκε πλατύς ο ουρανός
και το λιμάνι.
Φύσηξε στον αέρα, εδώ 
δεν παρκάρουν πλέον
κοράκια και πομποί.
Τα παιδιά πεθαίνουν στην οσμή
της άνοιξης
και ο φοίνικας που προεξέχει
δεν είναι εκεί
για εμάς.
Σαν να ενωθήκαμε στον αέρα
περιγελούμε τις ταράτσες
κι η οσμή της άνοιξης
ξυπνάει από το λήθαργο
ό,τι έχει μάθει να κοιμάται.

Απελπισμένο Μειράκιο

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Να ήταν, λέει, τρόπος το βράδυ της Ανάστασης, ο καθένας να έφυγε παρέα με το δικό του, αναστημένο πρόσωπο.
Όλοι όσοι έφυγαν, εκείνο το βράδυ να ξαναγυρίσουν.Πιο φωτεινοί, πιο διαυγείς και πιο ψηλοί.Και εμείς να χάσκουμε σαν παιδάκια, που βλέπουν τη μεγάλη σοκολάτα στο ράφι του σούπερ μάρκετ και δεν πιστεύουν στην ύπαρξη αυτών των μεγάλων διαστάσεων.
Να γυρίσουμε σπίτι μαζί τους, αμίλητοι.Να κοιταζόμαστε και να κλαίμε για τις χαμένες ώρες της απώλειας.Να τους λέμε ύστερα ''γιατί''; και να μας απαντούν ''δεν ξέρω''.
Να μας συγχωρέσουν αυτοί και να τους πονέσουμε εμείς για μια ολόκληρη ζωή.Να μη διανοηθούμε να τους χάσουμε ξανά από τα μάτια μας.
Συγχώρα με, Χριστέ μου, αλλά παλεύω η ανάστασή σου, μέσα μου, να μη γίνει καθεστώς, να μη βουλιάξει.

Απελπισμένο Μειράκιο