Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Τ' αδέρφια μου στις εθνικές επετείους
παίζουν ιταλικά ερωτικά
απαγγέλουν την Κόλαση του Δάντη αντιαισθητικά.

ανακατεύουν τα χόρτα στο πιάτο
και πετούν το άδειο πακέτο τους
στο δρόμο.

βρέχουν τα ξεραμένα φύλλα
με παίρνουν αγκαλιά
και τραγουδάμε.

μ' αφήνουν στην εξώπορτα
και κλαίνε μ' αναφιλητά.

Λευτέρης Φράτης "Πρόγραμμα ημέρας"

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Έφτασε κάποτε η μέρα
που θα έδινα
ο,τι απέμεινε από τη ζωή μου.

τώρα πια δίχως
ένα ψίχουλο στις άπλυτες τσέπες μου
κυκλοφορώ
στα καλογυαλισμένα πεζοδρόμια

μ' άφησαν και δύο κέρματα
για μια ζεστή σοκολάτα
στο γυρισμό

μ' ευχαρίστησαν κι εγώ
χαμογέλασα
πριν σβήσω.

Λευτέρης Φράτης
Έχω πάντοτε το φόβο
σε κάθε άβολο κρεβάτι
πάνω από κάθε άσπρο τοίχο

μήπως το ξύπνημα δε βρει
το προορισμό του
ξέρετε
ότι συνεπής μόνο υπάρχω
και
έγκαιρος επιβεβαιώνομαι

μα αύριο πρέπει ρούχα να διαλέξω
αχάραγα να ψήσω μαύρο καφέ
ν' ανάψω κι ένα τσιγάρο
μαζί με την αμφιλύκη να το κάνω

όταν περπατήσω
στην πόλη
να βρω το σώμα μου
να το σηκώσω από κάτω

(άραγε, πόσοι το πάτησαν το σαββατόβραδο;)

δεν μου μένουν
πολλές μέρες
σκάρτη μια μίζερη ζωή.

Λευτέρης Φράτης

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Μου γράφεις ότι αύριο
είναι Κυριακή
και ότι τις Κυριακές 
τα σώματα μετά την πάλη 
ξεκουράζονται

Σου γράφω με αρκετή
κατανόηση ότι από τάφους
ξέρουν και οι Κυριακές και όλες
οι εβδομάδες

και όταν με κοιτάς
μια Δευτέρα παιανίζει μέσα μου.

Λευτέρης Φράτης
Θα σου φωνάζω όσο αντέχω
εγώ
και οι καιροί

τώρα που άδειο είναι
το σαλόνι
είναι μια καλή εξάσκηση να μη σε βρίσκω.

με τρελαίνει
η αφωνία σου,
με παραλύει η κατάντια μου.

Λευτέρης Φράτης

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Πια δεν μπορώ να ξεχωρίσω
τη γεύση
του ψωμιού.
όλες ίδιες μοιάζουν κι αυτός
που το πουλά
είναι πιο μαγκούφης κι απ' το ίδιο το ξεροκόματο
πια δεν μπορώ να το κοιτώ
φρέσκο μοιάζει περισσότερο βίαιο
περισσότερο απειλητικό.


Λ. Φράτης, «Πια δεν μπορώ να ξεχωρίσω»

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Κάποτε ζήλευα τα γράμματα
μα πιο πολύ
τον χαρτοκόπτη
αγορασμένο στα πεταχτά από 
ένα βιβλιοπωλείο του κέντρου.

Μ' αυτόν κανείς δεν σκίζει πια
κολλημένες σελίδες
πιο πολύ τον χρησιμοποιούμε
γι' απειλή.

Λευτέρης Φράτης

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

Βέβαια, φυσικά ήθελε
πολύ κόπο
να είμαι Εγώ μια ζωή.

Ήθελε πολύ κόπο
να είμαι Εγώ
και να περπατάω κάτω απ' αυτόν
τον βυσσινί
ουρανό.

Βέβαια, ήθελε πολύ
αίμα
να μπορέσω να τον βλέπω
ολοένα να μαυρίζει

να βλέπω τη ζωή
με απερίγραπτη σαφήνεια
να γίνεται τοίχος αδιαπέραστος.

Λευτέρης Φράτης

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016


Κάθε φορά που βλέπω
στο χέρι σου
εκείνο το ρολόι 

αισθάνομαι 
ότι δεν χάθηκαν οι μέρες μου.

αισθάνομαι ότι η ζωή
απολογείται για το χαμένο ραντεβού.


Λευτέρης Φράτης