Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

''Τρωάδες'' του Ευριπίδη

Πάντα χρειάζεται μια συμβολική χρονική απόσταση για να αξιολογήσεις τη μαγεία, που σε κυριεύει.
Όταν μάλιστα, αυτή η μαγεία εκπορεύεται από μια θαυμάσια θεατρική ανάγνωση.Παρακολουθώντας τις ''Τρωάδες'' του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη από το Εθνικό Θέατρο, αρχικά ταυτίζεσαι με το βιωμένο δράμα κι ύστερα νιώθεις ασήμαντος από την δυναμική της έκφρασής του.
Κορυφαίο αντιπολεμικό κείμενο, που ερμηνεύτηκε από την αξιοσύνη νέων ηθοποιών, που θα διαγράψουν σημαντικό και ψυχωφελή ρόλο στη γενιά μας.
Δεδομένη η εκτίμηση στο διαμέτρημα της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη, η οποία άγγιξε τα μύχια της ψυχής μας και κατηύθυνε τον συναισθηματισμό μας σε κορυφές απάτητες.
Πιο δυνατή και από δωδεκάρι ουίσκι η παρουσία του Νίκου Ψαρρά στο ρόλο του αγγελιοφόρου των Αχαιών, Ταλθύβιου. Διαθέτοντας το χαρακτηριστικό φωνητικό μέταλλο, μετέτρεψε τη διαταγή και το δράμα, σε μαθήματα αλλοτινών καιρών, ιδιαιτέρως προσφιλών σε μια εποχή, που στερείται συναισθήματος.
Μνημείο υπερηφάνειας και στοχασμού στάθηκε η παρουσία της Μαρίας Κίτσου στο ρόλο της Ανδρομάχης.Αυτή η παρουσία, με το αρχαιοελληνικό παράστημα και την ιριδίζουσα ματιά, μας δίδαξε τη χάρη και την εκφραστικότητα, που κρύβει η άβυσσος και ο χαμός.
Το έργο σε τοποθετεί με καθαρότητα και σαφήνεια στο θάλαμο της περίσκεψης, δημιουργώντας συνάφειες και αναλογίες με το παρόν.Ο προοδευτικός ζόφος, που κυριεύει τις Τρωάδες, με την καταστροφή της πόλης τους, τη βίαιη συμπεριφορά των Δαναών και το επαπειλούμενο ξεκλήρισμα της γενιάς και του στίγματος τους, ανοίγει ένα παράθυρο στη τρέχουσα δεινή μας θέση.
Μοναδική διαφορά, ότι στο κείμενο και την θεατρική πράξη, το μίσος των γυναικών της Τροίας, είναι εστιασμένο στους Αχαιούς και στην πέτρα του σκανδάλου, την Ελένη, ενώ ο σημερινός άνθρωπος, βάλλεται πανταχόθεν από τα δρεπανηφόρα άρματα του χρήματος και των συμφερόντων, που απορρέουν από αυτό.

Κλάψτε Τρωάδες στο άκουσμα
των Αχαιών
και στης Ελένης τη σκιά.
Νεοέλληνες, ρίξτε τ' όπλο και σωριαστείτε
πρηνείς όταν ακούσετε ανθρώπους.

Λευτέρης Φράτης
Πάτρα, 8 Αυγούστου 2015

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Πράξεις

Ζώντας αξιόποινα
διαπράττω μια νομιμότητα
σκληρή: να ζω χωρίς αιτία.

Στα κατάστιχα της θάλασσας
είμαι επισκέπτης
και το χαίρομαι να παγώνω με αιτία.

Στα μητρώα της 
ευθύνης
είμαι ακόμη αγέννητος.

Απελπισμένο Μειράκιο