Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Η ζωή δεν θα μας συγχωρέσει
ποτέ
ότι την πήραμε είδηση.
Ξεσκεπάσαμε την υπόσχεσή της.
Μια υπόσχεση
που έκανε για δέκα.
Να μην τελειώνει
άδικα,
να μην τελειώνει
έτσι.


Λευτέρης Φράτης

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Το πρώτο δέντρο της ζωής μας
ήταν η ανυπαρξία.
Από αυτό κόβαμε καρπούς
όταν πεινούσαμε
κι απ' αυτό ξαποσταίναμε 
όταν ο κόσμος δεν μας χωρούσε.
Προχθές ξεκίνησαν να το κόβουν
λέγοντας ότι πολύ μας πάει
ένα δέντρο
ανύπαρκτο.
Άντε να συνηθίσουμε πάλι
κάτω
από τη γη κρυμμένοι
σα να μην γεννηθήκαμε ποτέ.

Λευτέρης Φράτης

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Εμείς που ζήσαμε την καταστροφή
είμαστε
πια ικανοί για όλα.
Εμείς που χαλαστήκαμε
είμαστε έτοιμοι
και από τον πιο αγκαθερό βράχο
να πιαστούμε.
Κι ας είναι πρωί ακόμη. Κι ας ανθίζει
το βράδυ
περισσότερο ο πόνος.

Λευτέρης Φράτης

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Δεν είμαστε πια παιδιά Αγγελική.
Τα παπλώματα
δεν κρύβουν τις αναπνοές μας,
η μητέρα μας αύριο θα φύγει
όπως τα σύννεφα σε αυτό τον ουρανό.

Μην ψάχνεις άδικα τη φωτογραφία.
Ούτε μια ζωή δεν έμεινε όρθια.

Λευτέρης Φράτης

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Δεν πιστεύει στο μετά των θρησκειών
γιατί
για το τώρα δεν λένε τίποτα.

Και από τότε που χάσαμε
το παρόν
το μέλλον γι' αυτόν είναι πολυτέλεια.

Λευτέρης Φράτης

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Είμαι πράγματι ένα θαύμα
σε ένα μικρό τετράγωνο
θάφτηκα
κι όμως έκλαιγα και κάτω
απ' το χώμα.

Το μουσκίδι με γλύτωσε
και μερικές πατημασιές
που υπενθύμιζαν
ότι ακόμη δεν είναι ώρα.

Δεν είναι ώρα να θαφτώ.

Λευτέρης Φράτης

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Η πραγματικότητα, παραμένει αμετάβλητη και γλυκερή. Χάνει σιγά σιγά την αξία του τρέχοντος και γίνεται μια άσχημη μονιμότητα, γεμάτη μελαγχολικές και ενίοτε σκοτεινές αλέες.
Ανήκω, το ξέρω καλά, στις σπανιότητες (όχι με την έννοια της αξίας), που δεν χαίρονται τα συνηθισμένα και από τη μία γεμίζω τις φλέβες μου με ευγνωμοσύνη και απ' την άλλη βουλιάζω στις πιο άσχημες θάλασσες. Είναι αλήθεια αξιοπρόσεκτη η έννοια του αυτονόητου στη ζωή, που πάει πακέτο με την αφέλεια αυτών, που την αναπαράγουν.
Όχι, δεν απολαμβάνουμε όλοι το ίδιο χάδι, ούτε γευόμαστε ισόποσες μερίδες λύπης. Το κοινό μας στη συμπαντική αυτή συντομία είναι ότι γεννηθήκαμε.

Μόνο σαν νούμερα σε έναν κατάλογο μαιευτηρίου, αλλά και πάλι διαχωριζόμαστε πρώιμα και στα πιο απλά ζητήματα: ώρας, φύλλου, ημέρας και έτους.
Μην το αναζητάς, διαφέρουμε σε πολλά, αλλά με σημαντικότερη διαχωριστική γραμμή την ποσότητα της αγάπης και του χαδιού, που έλαβε ο καθένας μας.

Λευτέρης Φράτης

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Πάλευκη με τους παράξενους
τρόπους σου,
το είδωλο της Σαντορίνης

Κοιτάζεις
με απέχθεια τους
θεωρητικούς μου αγώνες.

Μα εγώ σε ερωτεύτηκα,
εγώ που δεν συχνάζω
στους καφέδες.

Λευτέρης Φράτης

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Η κουκκίδα ανάμεσα
στους αιώνες
ορθώνει φωνή και μιλάει για
αιωνιότητα.

"Κάτσε κάτω" την προστάζει η ματαιότητα
"και να μην υπήρχες
πάλι θα τα βγάζαμε πέρα"

"Ήρθες πολύ νωρίς
για την αλήθεια
και πολύ αργά για το θάρρος".


Λευτέρης Φράτης
11/10/2015

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Πρέπει να πέσω και θα πέσω


Δεν σας μιλώ μόνο για μένα.Και για εκείνους, τους δικούς μου, που έφυγαν σας μιλώ.Αυτούς, που γέλασαν, πικράθηκαν, μας έκλεισαν με νόημα το μάτι και έφυγαν για το αιώνιο κενό.
Κάθε φορά, που μου ψιθυρίζετε στο αυτί ότι ''ζουν όταν τους σκέφτομαι'', εγώ μισώ την τόσο απλοϊκή θεωρία σας.
Και μην καμώνεστε τους υπεράνω, αυτούς που νεκροφιλούν σε πλήρη νηφαλιότητα και χαϊδολογούν παρηγορητικά τα ράκη.
Εγώ αντιστέκομαι στον πόλεμο που κάνετε στη συντριβή.Πρέπει να πέσω και θα πέσω.Η δικαιολογία και η τεκμηρίωση για μένα είναι πάγια: Δεν πρόλαβα να τα πω όλα. Δεν πρόλαβα να ξεδιπλώσω το μέσα μου.
Και αυτή θα είναι πάντα η καταδίκη η δική μου και η δική σας: Να πνιγόμαστε σε αυτά, που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

Να μην μπορούμε να ανατρέψουμε το γεγονός, ότι συνεχώς λιγοστεύουμε. Ναι, πιστεύω σε ένα άλλο αξιακό σύστημα: να φεύγεις, όταν γουστάρεις.
Να φεύγεις με χειροκροτήματα και όχι σαν κλέφτης, που καταχράζεται λίγη ζωή και μετά του την δημεύουν.

Γι' αυτό σας μιλώ.


Ε.Φ

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

''Τρωάδες'' του Ευριπίδη

Πάντα χρειάζεται μια συμβολική χρονική απόσταση για να αξιολογήσεις τη μαγεία, που σε κυριεύει.
Όταν μάλιστα, αυτή η μαγεία εκπορεύεται από μια θαυμάσια θεατρική ανάγνωση.Παρακολουθώντας τις ''Τρωάδες'' του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη από το Εθνικό Θέατρο, αρχικά ταυτίζεσαι με το βιωμένο δράμα κι ύστερα νιώθεις ασήμαντος από την δυναμική της έκφρασής του.
Κορυφαίο αντιπολεμικό κείμενο, που ερμηνεύτηκε από την αξιοσύνη νέων ηθοποιών, που θα διαγράψουν σημαντικό και ψυχωφελή ρόλο στη γενιά μας.
Δεδομένη η εκτίμηση στο διαμέτρημα της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη, η οποία άγγιξε τα μύχια της ψυχής μας και κατηύθυνε τον συναισθηματισμό μας σε κορυφές απάτητες.
Πιο δυνατή και από δωδεκάρι ουίσκι η παρουσία του Νίκου Ψαρρά στο ρόλο του αγγελιοφόρου των Αχαιών, Ταλθύβιου. Διαθέτοντας το χαρακτηριστικό φωνητικό μέταλλο, μετέτρεψε τη διαταγή και το δράμα, σε μαθήματα αλλοτινών καιρών, ιδιαιτέρως προσφιλών σε μια εποχή, που στερείται συναισθήματος.
Μνημείο υπερηφάνειας και στοχασμού στάθηκε η παρουσία της Μαρίας Κίτσου στο ρόλο της Ανδρομάχης.Αυτή η παρουσία, με το αρχαιοελληνικό παράστημα και την ιριδίζουσα ματιά, μας δίδαξε τη χάρη και την εκφραστικότητα, που κρύβει η άβυσσος και ο χαμός.
Το έργο σε τοποθετεί με καθαρότητα και σαφήνεια στο θάλαμο της περίσκεψης, δημιουργώντας συνάφειες και αναλογίες με το παρόν.Ο προοδευτικός ζόφος, που κυριεύει τις Τρωάδες, με την καταστροφή της πόλης τους, τη βίαιη συμπεριφορά των Δαναών και το επαπειλούμενο ξεκλήρισμα της γενιάς και του στίγματος τους, ανοίγει ένα παράθυρο στη τρέχουσα δεινή μας θέση.
Μοναδική διαφορά, ότι στο κείμενο και την θεατρική πράξη, το μίσος των γυναικών της Τροίας, είναι εστιασμένο στους Αχαιούς και στην πέτρα του σκανδάλου, την Ελένη, ενώ ο σημερινός άνθρωπος, βάλλεται πανταχόθεν από τα δρεπανηφόρα άρματα του χρήματος και των συμφερόντων, που απορρέουν από αυτό.

Κλάψτε Τρωάδες στο άκουσμα
των Αχαιών
και στης Ελένης τη σκιά.
Νεοέλληνες, ρίξτε τ' όπλο και σωριαστείτε
πρηνείς όταν ακούσετε ανθρώπους.

Λευτέρης Φράτης
Πάτρα, 8 Αυγούστου 2015

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Πράξεις

Ζώντας αξιόποινα
διαπράττω μια νομιμότητα
σκληρή: να ζω χωρίς αιτία.

Στα κατάστιχα της θάλασσας
είμαι επισκέπτης
και το χαίρομαι να παγώνω με αιτία.

Στα μητρώα της 
ευθύνης
είμαι ακόμη αγέννητος.

Απελπισμένο Μειράκιο

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ

Ανοίχτηκε πλατύς ο ουρανός
και το λιμάνι.
Φύσηξε στον αέρα, εδώ 
δεν παρκάρουν πλέον
κοράκια και πομποί.
Τα παιδιά πεθαίνουν στην οσμή
της άνοιξης
και ο φοίνικας που προεξέχει
δεν είναι εκεί
για εμάς.
Σαν να ενωθήκαμε στον αέρα
περιγελούμε τις ταράτσες
κι η οσμή της άνοιξης
ξυπνάει από το λήθαργο
ό,τι έχει μάθει να κοιμάται.

Απελπισμένο Μειράκιο

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Να ήταν, λέει, τρόπος το βράδυ της Ανάστασης, ο καθένας να έφυγε παρέα με το δικό του, αναστημένο πρόσωπο.
Όλοι όσοι έφυγαν, εκείνο το βράδυ να ξαναγυρίσουν.Πιο φωτεινοί, πιο διαυγείς και πιο ψηλοί.Και εμείς να χάσκουμε σαν παιδάκια, που βλέπουν τη μεγάλη σοκολάτα στο ράφι του σούπερ μάρκετ και δεν πιστεύουν στην ύπαρξη αυτών των μεγάλων διαστάσεων.
Να γυρίσουμε σπίτι μαζί τους, αμίλητοι.Να κοιταζόμαστε και να κλαίμε για τις χαμένες ώρες της απώλειας.Να τους λέμε ύστερα ''γιατί''; και να μας απαντούν ''δεν ξέρω''.
Να μας συγχωρέσουν αυτοί και να τους πονέσουμε εμείς για μια ολόκληρη ζωή.Να μη διανοηθούμε να τους χάσουμε ξανά από τα μάτια μας.
Συγχώρα με, Χριστέ μου, αλλά παλεύω η ανάστασή σου, μέσα μου, να μη γίνει καθεστώς, να μη βουλιάξει.

Απελπισμένο Μειράκιο

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

'' Όχι μόνο ζωντανοί''


Πάρε τον ίδιο δρόμο, που παίρνω
και εγώ.
Τρέξε πίσω μου. Ξέρεις δα πόσες
φορές λαχάνιασα και εγώ.

Όχι ίσως με τόση δύναμη.Μα από θέληση
είχα μπόλικη.
Η ψυχή μου που λαχτάραγε
δεν ήταν αρκετή;

Τρέξε.
Σε λίγο δεν θα
μπορείς
ούτε το τομάρι σου
να σώσεις.

 Απελπισμένο Μειράκιο

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Επιλογικό

Είναι κι εκείνος ο
αβοήθητος σκύλος
που όταν βγαίνω για τσιγάρο
λυσσά.

Είναι και αυτός
στις
αμαρτίες μου.

Φωνάζει για
όσες προστέθηκαν.
Δικαίως, τόκοι και
κεφάλαια,
όλο και πιο πολύ
να αυξάνονται.

Δεν φταίω, κύριε Πρόεδρε.
Πάντα ήμουν συνεπής
σε ό,τι με κατέστρεφε.

Απελπισμένο Μειράκιο

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Ζωή απαλλαγμένη

Δεν είμαι ούτε ο πρώτος
ούτε δα ο τελευταίος
με τη ρότα
αλλαγμένη.
Ναι, αλλαγμένη.

Τουλάχιστον εγώ ενημέρωσα.
Σε πρωτόκολλα και εφορίες
ονείρων
απευθύνθηκα
και χαρτιά
δεν πήρα.

Τώρα τα γράφω αυτά
πριν
το τέλος.
Τέλος δικό μου, τέλος των πραγμάτων;

Πάντως, τέλος.

Απελπισμένο Μειράκιο

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Μη ρωτάς για τον καπιταλισμό

Καπιταλισμός θα πει, να σου λείπει ένα ευρώ για να πάρεις ψωμί από το φούρνο.
Καπιταλισμός θα πει να μην έχεις την ευκαιρία να σπουδάσεις και να ασκήσεις το επάγγελμα, που επέλεξες.
Καπιταλισμός θα πει, να είσαι άρρωστος και να μην μπορείς να εξασφαλίσεις για τον εαυτό σου μια αξιοπρεπή θεραπεία και να πεθάνεις σα σκυλί.
Καπιταλισμός θα πει, να μη μπορείς να χαράξεις τη δική σου ζωή και να εξαρτάσαι καθημερινά από το φαΐ της μάνας σου(αν υπάρχει φυσικά).
Καπιταλισμός θα πει καθημερινό και προοδευτικό βούλιαγμα στα σκατά.Μη ρωτάς για τον καπιταλισμό.
Υπάρχει σε κάθε έκφανση της ζωής μας.Στητός, ρωμαλέος και όχι σάπιος, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι ρομαντικοί άλλων κοινωνικών συστημάτων.

Απελπισμένο Μειράκιο

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Δεν θα κρατήσει για πολύ

Κι όταν το ποθούμενο
πολλών στιγμών, δεν γίνει
χειροπιαστή αλήθεια,
τότε που να κοιτάξω
παλιά ελπίδα
ζωντανή στη μνήμη
των ανθρώπων.

Κι αυτό θα περάσει.
Και αυτό θα βγει
από τη πληγή
και αυτή σε λίγο θα κλείσει.

Έμαθα να ξεπερνώ,
όχι πια να αλλάζω
γραμμή.
Βαρέθηκα να ξεπερνώ.

Και είμαι ακόμη
τόσο νέος.
Και είναι τόσο τραγικά νωρίς.

Απελπισμένο Μειράκιο

Όχι άλλη προσοχή.Όχι άλλη υποταγή σε ό,τι έρχεται.

Δηλαδή, έτσι θα πορεύεται η μοίρα του ανθρώπου; Η μοίρα της πλάσης να χρωστά νοερή ευγνωμοσύνη στη προσωρινή συγκατάβαση των καιρών;
Να βιώνεις το ανυπέρβλητο και να ευχαριστείς οτιδήποτε δυνατό, που δεν σε έριξε σε μοίρα χειρότερη, ασήκωτη, που θα σε έστελνε στο τάφο...
Δεν είναι δικαιοσύνη αυτή.Δεν είναι ταπεινότητα.
Είναι φονιάς ο καιρός και αυτό το ξέρουμε.
Είναι πρόστυχη η μοίρα και το ξέρει καλύτερα από εμάς.

Απελπισμένο Μειράκιο

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Η παροιμία, ποίημα.


Κάθε εμπόδιο
και ένας
θάνατος.

Σηκώνεσαι
και βλέπεις το
πτώμα της ησυχίας.

Πίστεψέ το, ναι.
Πίστεψέ το.

Απελπισμένο Μειράκιο

Σταθερότητα

Μέτρησε πρόσωπα
κιτρινιάρικα.

Άλλαξε γρήγορα
το ένα
σε μηδέν.

Απόλυτο μηδέν.
Η θερμοκρασία στο
ταξιδεμένο,
πάντα
εκεί κυμαίνεται.

Απελπισμένο Μειράκιο