Το πρώτο δέντρο της ζωής μας
ήταν η ανυπαρξία.
Από αυτό κόβαμε καρπούς
όταν πεινούσαμε
κι απ' αυτό ξαποσταίναμε 
όταν ο κόσμος δεν μας χωρούσε.

Προχθές ξεκίνησαν να το κόβουν
λέγοντας ότι πολύ μας πάει
ένα δέντρο
ανύπαρκτο.

Άντε να συνηθίσουμε πάλι
κάτω
από τη γη κρυμμένοι
σα να μην γεννηθήκαμε ποτέ.

Λευτέρης Φράτης